Hoog tijd voor iets luchtiger nu... Zaterdagmiddag. Alarmoproep voor een schouwbrand. Niets spectaculairs doorgaans, tenzij hij doorslaat natuurlijk. Dan gaat het dak eraf... Gelukkig is dat eerder zeldzaam. We begeven ons naar Hove. Daar aangekomen, doet ieder zijn ding. Ik begin ook meer en meer mijn plaats te vinden in het gebeuren. Na jaren van twaalf stielen en dertien ongelukken, leek ik eindelijk mijn ding gevonden te hebben. De collega's beginnen de ladderwagen op te stellen. Ikzelf ga naar binnen met enkele collega's. Wat we doen, is eigenlijk niets meer dan een schoorsteenveger. Alleen staat ze bij ons in brand... Direct water aanbrengen in de schouw kan zeer gevaarlijk zijn. Door het omzetten van het bluswater in stoom, expandeert het tot 1700 keer zijn volume. De schoorsteen zou uit elkaar barsten, met alle gevolgen van dien. Dezelfde reden waarom je geen water in een brandende frietketel mag gieten. De stoom gooit het brandende frietvet in één gigantische vuurbal over alles heen wat in de buurt staat. Beetje educatief verantwoord intermezzo, het moet kunnen, nietwaar? Bon, we halen de brandende resten uit de kachel en verplaatsen hem, zodat we bij het rookkanaal kunnen. Via de ladderwagen wordt een stalen "spin", met een stalen bol als gewicht, in de schoorsteen neergelaten. Zo wordt alle brandende en smeulende "creosoot-afzetting" (we blijven wetenschappelijk bezig...) uit het rookkanaal geschraapt. Beneden wordt alles netjes opgevangen, verwijderd en afgeblust. Als quasi alles afgelopen is, staat er voor de deur een drietal persfotografen verzameld. Vreemd voor zo'n routineklusje... Er zal voor de rest niet veel nieuws te rapen zijn, zeker? De bewoners staan binnen te kijken hoe we ons werk doen. Ik weet niet hoe het op een ander gaat, maar wij hebben een bepaalde reputatie hoog te houden. Schade beperken tot een minimum, en de boel proper achterlaten in de mate van het mogelijke, zorgt overal voor tevreden klanten. Misschien doen we dat onbewust, om te compenseren voor de zuurpruimen die ons een noodzakelijk kwaad vinden, omdat we te snel rijden, teveel lawaai maken, 's nachts de mensen uit hun bed zetten, overdrijven.... maar ik wijk af. De man des huizes hoort mij mijmeren over de drie fotografen voor een klein klusje, terwijl we bezig zijn met opruimen. Hij vraagt ons of we wel weten waar we zijn? Ik antwoord negatief. Hoezo? "Dit is het huisje van Samson en Gert!" Blijkt dat het huis waar we bezig zijn, effectief gebruikt werd in het populaire kinderprogramma. De buitenopnames van de bekende deur waar je moet kloppen, "want de bel doet het niet...", worden hier in Hove ingeblikt! Dat is dus de reden dat er een levensgrote pluchen Samson, in een rieten mand, voor het raam ligt. De man vertelt ons dat schoolkinderen elke schooldag enthousiast waaiend voorbijfietsen. Leuk. Wanneer we buiten de beroemde voorgevel staan te bewonderen, komt één van de fotografen naar ons toe. "Zeg, mannen, kan één van jullie eens niet met die Samson voor de deur gaan staan? Da's leuk voor de krant!" Nu ben ik geen sensatiezoeker, maar ik ben zelden zo snel geweest om dat pluchen beest uit de woonkamer te halen. De gemiddelde rugby-match is er niets tegen... Ik heb op dat moment een dochter van een jaar of vier, are you kidding? De maandag erop in de krant: "Brand bij Samson! Hove - Samson knuffelt een brandweerman! Spannende toestanden, zaterdagmiddag ten huize Samson. De schouw van zijn huisje in de Leon Dumortierstraat vatte even vuur. De brandweermannen van Edegem klommen op het dak en blusten en reinigden de schoorsteen. En Samson zelf? Die bleef gelukkig ongedeerd en was tijdens het blussen niet van het venster weg te slaan. Toen de brandweermannen klaar waren, kregen ze stuk voor stuk een dikke knuffel van hem!" Van Studio 100 heb ik nooit wat gehoord. Maar sindsdien heb ik voor mijn dochter niets meer verkeerd kunnen doen... Samson en ik in de krant. Foto BFM
0 Comments
Leave a Reply. |
David PoppeVrijwillig brandweerman sinds 1999. Met vrouw en kindjes als conciërge in de kazerne sinds 2007, sergeant in 2008. Archieven
Mei 2020
|