In veel van de vorige teksten kan je lezen dat de brandweer in veel gevallen een familieverhaal is. Heel dikwijls wordt het vuur overgedragen van vader op zoon of dochter, van oom of tante op neef of nicht. In onze post is dat niet anders. We hebben heel wat mensen die uit dezelfde familie komen. Zelfs uit één gezin. Frank en Pat, een tweeling, deden samen volgens de legende het vuur uit dat ontstond door de asteroïde die de dino's wegvaagde... Maar dat weet ik niet of dat waar is. Samen inmiddels de respectabele leeftijd voorbij waarop vrijwilligers met pensioen mógen, maar beiden breien ze er nog wat jaartjes aan. Guido en Francois zijn hun Lintse variant, zoals we er wel meer hebben. Beiden hard genoeg gewerkt in hun professioneel leven, maar de brandweer kunnen ze toch nog geen vaarwel zeggen. En terecht, het zou niet meer hetzelfde zijn. Zij hebben trouwens nog een neef en broer bij de Kontichse brandweer zitten ook. Eens het gen in de familie rondwaart... Kenneth en Bjorn zijn er dan weer twee van de laatste generaties die de Edegemse eer hooghouden. Eén van hen zelfs ook als beroeps in Antwerpen. Dat kan de kwaliteit alleen maar ten goede komen. In Antwerpen :-D. De andere heeft dan weer een dochter van een collega aan de haak geslagen, waardoor zijn schoonpa dus ook een helm draagt... Volgt u nog? Stagiairs Matthias en Philippe zijn écht nog vers. Die zijn nog volop hun sporen aan het verdienen. Lieven en sergeant Kris zijn twee broers uit Lint, waarvan Kris spijtig genoeg om gezondheidsredenen is moeten stoppen. U ziet, de broederband van de brandweer komt niet helemaal verrassend... Koppels binnen de brandweer zijn, bij ons toch, zeldzamer. Op de conciërges na, die uiteraard een koppel vormen, ken ik maar één man-en-vrouw combinatie. Sergeant Erwin en Gertje. Beiden intussen ook conciërge, maar zij geen brandweervrouw meer intussen. Mijn echtgenote Sabrina heeft destijds, voor we elkaar kenden, ook eens meegedaan aan de proeven. Ik weet niet hoe het dan voor ons had gelopen, maar uiteindelijk heeft ze een ander pad in de hulpverlening gekozen. Korporaals Eddy en Guy zijn kozijns. Eddy's schoonbroer, Jan is intussen met pensioen. Diens zoon Glenn heeft zijn eerste stappen bij de brandweer bij ons gezet, maar is intussen verhuisd naar Borsbeek, alwaar hij natuurlijk Borsbeek's finest heeft vervoegd. Intussen ook korporaal zelfs. Glenn was dus het neefje van korporaal Eddy, als ik goed kan rekenen. Luc uit Lint zou een neef zijn van korporaal Filip van Edegem. Destijds was ook onze "kleine commandant" Kevin een neefje van korporaal Wiet. Een beetje verder heeft korporaal Guy ook een neef bij de brandweer van Kontich.... Zijn we nog mee? Dan zijn we aan de "brandweerbloemekee" gekomen. Vader op zoon... Is er iets waar een man trotser op is dan zijn eigen zoon in zijn voetsporen te zien treden? Ik moet mij excuseren tegenover de dames, maar dit middeleeuws gen zit toch nog stevig in ons ingebakken. De troonopvolger die de traditie verderzet, het is toch menigeen's droom. Ikzelf hoop ook ooit eens mijn zoon naar zijn eerste brand te zien rijden... terwijl ikzelf eerste generatie ben. Geen neefjes, nichten, broers, zussen, nonkels of tantes zijn mij voorgegaan. Tegenwoordig wordt er bij ons zelfs heel letterlijk in de voetsporen getreden. De zoons volgen bij ons vaders' opleidingen, en behaalden intussen ook dezelfde graad! Sorry voor de hiërarchie, maar op een gezamelijke interventie worden zij aangesproken met de voornaam ipv de achternaam... Junior of senior klinkt namelijk niet. Steven en Mil zijn er zo twee. Samen in de handbooggilde, samen bij brandweer Edegem, samen sergeant. Ook Francis en Kristof, beiden pompier, beiden sergeant. Ik denk een unicum in brandweerland. Marc en Nick en Benny met Giovanni zijn de recentste duo's van dezelfde bloedlijn. Francis, zus Kathy (intussen gekozen voor de verpleging) en hun vader Lieven komen samen over van post Lint naar post Edegem. Hun oom, sergeant Kris van Lint is bij de broers-categorie al aan bod gekomen. Luitenant Guy en zoon Wouter sluiten het rijtje van vader/zoon in één korps. Al waren er vroeger nog meer. Daniel's zoon Benji is van post Lint naar post Kontich verkast, en Marc is gestopt, een tijdje nadat zoon Christophe naar (toen nog) brandweer Lier gegaan is. Gunther 's vader Herman is gestopt, voor hij zijn zoon kon zien toetreden tot Edegem. Jan en zoon Glenn heb ik hierboven reeds vernoemd. Jan gepensioneerd, Glenn nu in post Borsbeek. Sergeant Erwin is conciërge én beroepssergeant. Zijn zoon Robin is gestopt vanwege verhuis. Zoals gezegd was zijn moeder reeds gestopt lang voor Robin toetrad. Korporaal Filip is de zoon van Rik, de buschauffeur. Die laatste heb ik nooit gekend. Kapitein Tom was ook de zoon van Jan, brandweerman in Antwerpen. Maar Kris spant nog steeds de kroon: Opa Door woonde in de kazerne als conciërge, later gevolgd door zoon Edouard als tweede conciërge. Die heeft ooit (onder het motto "nood breekt wet") zoon Kris als baby meegenomen naar een brand. Daarmee is Kris vermoedelijk de jongste pompier ooit...! Geen wonder dat Kris dus ook al jaren pompier in hart en nieren is. Maar het houdt natuurlijk niet op aan de poort: Bert is brandweerman in Edegem én in Boom. Daar heeft hij zijn zoon en dochter het virus overgedragen, want beiden zijn daar aangesloten bij de jeugdbrandweer. Tot slot zijn er nog de aangetrouwden. De vorige commandant was de schoonzoon van de commandant dààrvoor. Schoonbroer Jan van korporaal Eddy komt hier ook weer even kijken in de aangetrouwde categorie. Axel van Edegem speelde Romeo en Julia met een jonge deerne uit Lint, dochter van een plaatselijke spuitgast Werner die inmiddels ook de helm aan de haak heeft gehangen. Onze korpsdokter en luitenant Christine is de schoonma van Kevin, die tevens de stiefzoon is van brandweerman Flor. Nog een stiefzoon uit een ver verleden: Ronny was de stiefzoon van de hierboven vermelde korporaal Eddy. Je weet wel, neef van mijn schoonpa... Kris was, tot zijn scheiding, de schoonbroer van kapitein Tom. Ikzelf zit dus mee in deze categorie: Ik ben de schoonzoon van de eerder vermelde Guy. Hoe dat komt, kan je ergens in het begin van deze blog lezen. Binnenkort sta ik terug alleen. Guy gaat namelijk met pensioen volgende week. Na mer dan 40 jaar, pakt hij op zijn 62ste zijn koffers richting ardennen. Een staat van dienst waar niet veel mensen aan komen. Ikzelf zal tot mijn 64ste moeten blijven om dat te evenaren. U moet niet, maar u mag hem bedanken. Hij zette zich 40 jaar in voor u. De kans bestaat dat u hem gezien hebt ooit. Ergens langs de kant van de weg een slachtoffer helpend, een brandende woning binnenlopend, of dat vervelende wespennest aan het verdelgen bij uw moeder op de zolder... Goed kans dat hij het was. Duizenden interventies moet hij gedaan hebben. Ik hou de mijne zo'n beetje bij, en ik zit aan 1200 ongeveer (inclusief oefeningen, en dat zijn er véél, dus kleine nuance). Kun je nagaan. Het einde van een tijdperk dus. Al veertig jaar holt er uit het kleine huisje een brandweerman richting kazerne, een dertigtal meter verderop, als er ergens iemand hulp nodig heeft. Maar niet getreurd. Mijn vrouw -zijn dochter- en ik hebben het huisje van hen gekocht. Een beetje aan sleutelen, en dan zal er terug vanuit dezelfde voordeur een brandweerman richting kazerne hollen, om iemand uit de penarie te gaan helpen. Zoals tradities het willen.
0 Comments
|
David PoppeVrijwillig brandweerman sinds 1999. Met vrouw en kindjes als conciërge in de kazerne sinds 2007, sergeant in 2008. Archieven
Mei 2020
|